หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 150/604

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ความเห็นว่า "วิจัยยะท" เป็นชื่อที่หมายรวมหลายนิยายในสายสตรีวจ ไว้ด้วยกัน ยกเว้นสรรวาสติวาท50 ในตำนานอื่นออกเหนือลากฝ่ายบาลิกกล่าวถึงการนำพระพุทธศาสนาไปยังต่างมีรหว่างกันว่า ภายหลังจากการสังคายานโดยพระโมคลัลิุบุตรติสาส เภซึ่งพระเจ้าโคกยอมรับเฉพาะเณราวเดียวเท่านั้นแล้ว พระภิญญูออกจากนั้น จึงพยแพร่ง้สมีระเพื่อสังกี่และได้ประกาศศาสนาที่นั่น ต่อมาได้เป็นที่รู้จักกันในนามว่า สรรวาสติวาท (Banerjee 1979: 6; Khosla 1972: 18) ส่วนคัมภีร์สันสกฤตกล่าวว่ามีพระเจ้าโคกทรงอุปถัมภ์สรรวาสติวาท (Banerjee 1979: 6; Khosla 1972: 16) ซึ่ง ดัทธ์ วิเคราะห์หวา คัมภีร์สันสกฤตกล่าวถึงช่วงปลายรัชสมัยของพระองค์ ในขณะซึ่งคัมภีร์บาสกกล่าวว่าถึงพระบรมราชุปถัมภ์แก่เณราวนั้นเป็นช่วงแรกของรัชสมัย (Dutt 1939: 7) ส่วนการสังคายานครั้งที่ 4 ในยุคสมัยของพระเจ้ากนิยะ จัดขึ้นที่กุณฑลวันมหาวิหาร ในกรุงธันยะ คำมีระ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของคันธระโบราณ เป็นการสังคายานที่รวมคำสอนในพระพุทธศาสนา 18 นิยายได้ด้วยโดยถือหลักการว่า ทั้งหมดนั้นต่างบันทึกคำสอนของพระพุทธองค์เหมือนกัน (Hassnain 1973: 21-2; Banerjee 1994: 5) โดยบันทึกเป็นภาษา สันสกฤตนอกจากนั้นพระเจ้ากนิยะทรงโปรดให้สร้างวิหาร สญู เจดี ให้เจาะตาม