หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ : หน้า 228/604

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ สารบัญสูตร กายของพระโพธิสัตว์ผู้มีธรรมเป็นกาย ไมํจำ ต้องได้รับการหล่อเลี้ยงจากข้าวและน้ำ เขาไม่ได้ถูกหล่อเลี้ยง ด้วยการบริโภคอาหาร แต่เขาปรับตัวกับเครื่องหล่อเลี้ยงและ รับประทานอาหารด้วยหากามณิวัตรสัตว์ อันมิเขาจะ บริโภอาหารเขาไม่ได้อาศัยหรือเข้าในร่างกาย แต่กระนั้น กำลังของธรรมภายในก็มีได้ลดทอนหรือสูญเสียไปแต่ อย่างใด (Braarvig and Pagel 2006, 82) ในข้อความข้างบนนี้ ประเด็นที่ว่า กายของพระโพธิสัตว์ไม่ต้องการอาหารหล่อเลี้ยงนั้น อาจตีความได้สองนัยคือ อาจหมายถึงกายเนื้อไม่ต้องการอาหาร หรืออาจหมายถึงกายธรรมไม่ต้องการอาหารหยาบหล่อเลี้ยง แต่โดย ตรรกะของการให้เหตุผลมาตามลำดับว่า พระโพธิสัตว์มีได้บำราศออก หรือเข้่าสู่ร่างกาย แต กระนั้นกำลังของธรรมภายในก็มีลดทอนหรือสูญเสียไป จึงชวนให้เข้าใจว่าข้อความนี้หมายถึงธรรมภายในไม่ต้องการการหล่อเลี้ยงด้วย อาหารหยาบ ความมุ่งหมายเดิมของพระสูตรจะเป็นอย่างไรในระหว่างสองกรณีนี้ คงต้องรอให้พบต้นฉบับคัมภีร์ภาษาอินเดียเก่าแก่ที่สมบูรณ์มากว่านี้มาดำเนิน ส่วนการศึกษาจากฉบับแปลภาษาทิเบตและภาษาจีน ยังพบข้อความ อื่นๆ ในบทเดียวกันที่บ่งบอกว่า ในเนื้อของพระสูตรนี้ กายเนื้อของพระโพธิสัตว์ เป็นสิ่งที่เสกสรรปั้นแต่งได้ดังใจเพื่อช่วยเหลือสัตว์ ดังนั้นแม้กายเนื้อ เองก็ไม่ต้องการอาหารหยาบหล่อเลี้ยงเพราะเป็นเพียงสิ่งที่เนรมิตขึ้นมา เป็น ลักษณะเฉพาะของแนวคิดมหายานที่เริ่มต้นจากมหาสมมติชั้น-โลโกลตรวาท