หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 550/604

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ ๑ ฉบับวิชาการ กันในท่านองเดียวกันนั้น วิญญูผู้มีจิตตั้งมั่น ผ่องใส ปราศจากอุปกิเลส เป็นจิตที่นุ่มนวลควรแก่การงาน ก็อาจน้อมจิตไปเพื่อการเนมมิตภายนอกจาก รูปกายของมนุษย์(ที่โชคกันอยู่)ได้ในลักษณะเดียวกัน (ที่.ส. 9/132/102) ใน ภาวะเช่นนี้ ท่านเปรียบ "กายใหม่" ว่าเสมือนกับใส่ผ้าปล้องที่ถูกชักออกจาก ปล้อง ดาบที่ถูกชักออกจากฝัก หรือถ้าจุดที่ออกครบรอบออกไปแล้ว ส่วน "กายเดิม" หรือรูปกายมนุษย์นั้น ได้กลายเป็นเพียง "เปลือกนอก" เสมือนกับ ปล้อง หญ้า ฝักของดาบ และคราบที่ลอกขึ้นไว้บนของ การเนมมิต "กายใหม่ที่ซ่อนอยู่ภายใน" ออกจาก "กายเดิมที่เป็นเปลือก นอก" นั้น เป็นลักษณะเดียวกันกับที่พระมงคลเทพมุนีกล่าวถึงการเข้าไปถึง กายภายในที่ซ่อนกันเป็นชั้นๆเข้าไปเป็นลำดับ อันนี้ พระไตรปิฎกบลกล่าวไว้ชัดเจนว่า "กายใหม่" ที่อยู่ภายใน กายเดิมภายนอกนั้น "มีรูป สำเร็จด้วยใจ มีอัธยาวั้งปวง และมีอินทรีย์ไม่ บกพร่อง" (รูปี้ มโนมย สุตพงศ์จูงค์ อดีตนู่นฤีย) บ่งบอกถึงความเป็น "กาย" ที่สมบูรณ์ ในลักษณะเดียวกันกับ “กายภายใน” ที่กล่าวไว้ในวิชชาธรรมภาย ในสามัญญลสุขสูตร พระพุthorneองค์รงย่อมความสามารถในการเข้าถึง กายภายใน ที่เปรียบเสมือนการชักกายใหม่ออกจากกายภายนอกนั่นว่า เป็นผลแห่งความเป็นสมณะละเอียดประณีตประณีตประณีตประการหนึ่ง (ที่.ส. 9/132/102-3) ส่วนในมหาสกายสูตร พระพุทธองค์ทรัสบอกพรหมมหาสกายว่า การ เนรมิตกายจากภายในในลักษณะทีกล่าวมาแล้ว เป็นสิ่งที่พระองค์ ทรงสอนพระสาวก และเพราะพระสาวกปฏิบัติตาม พระสาวกเหล่านี้จึงได้