การเผยแผ่พระพุทธศาสนาและการเขียน : หน้า 39/604

การหยิบยืมคำอธิบายของกันและกันไปมาระหว่างตำแหน่งที่เผยแผ่ออกไปในพื้นที่เดียวกัน เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดอายุของการเผยแผ่พระพุทธศาสนา และเป็นไปได้ว่าความต่างทางภาษาและวัฒนธรรมทำให้การเผยแผ่แบบปากเปล่าทำได้ยิ่งขึ้น กอปรกับความลำบากที่จะต้องเผชิญผลให้ความทรงจำอ่อนกำลังลง การเขียนเริ่มเข้ามามีบทบาทในการเผยแผ่และสืบทอดคำสอนภิขุบางรูปได้เริ่มจารึกคำสอนไวบนเปลือกไขไม่ซ่าไปกว่ากลางพุทธศตรวรรษที่ 4-5 และต่อมาในราวกลางพุทธศตวรรษที่ 5 พระภิษุอายุทยาหาวิหารในศรีลังกาจึงได้บันทึกพระไตรปิฎกและอรรถากถาของเณรวาไว้เป็นลายลักษณ์อักษรบนคัมภีร์ใบลาน9 เพื่อให้นำไปว่าจะเก็บรักษาคำสอนใดนานแม้ในยามที่ความทรงจำเริ่มเสื่อมลงไป