การทำสมาธิสำหรับพระโพธิสัตว์ : หน้า 305/604

ใกล้เคียงกันมาก (Skilton 2002: 100) นอกจากนี้ คำภิรันยังพบในเอเชียกลางอีกด้วย ¹⁰³ แสดงว่าจะเป็นพระสูตรที่นิยมศึกษากันในทั้งสองพื้นที่ ในบทที่ 4 ที่ชื่อว่า พุทธานุสติบริวาร มีเนื้อหากล่าวถึงการทำสมาธิสำหรับพระโพธิสัตว์ โดยการระลึกถึงพระรูปาปายและพระพุทธคุณ มีเนื้อหาทั้งหมด 25 คาถา ชั้นส่วนจากบามียืนตรงกับเนื้อหาของคาถาที่ 16-25 (Skilton 2002: 106-7) ส่วนคาถาอื่นๆ นอกจากนั่นมาจากคัมภีร์ที่พบที่กิลีกและเนปาลา (Gómez and Silk 1989: 75-8) มีประเด็นที่น่าสนใจดังนี้ 1. การที่จะเข้าถึง “สมาธิ” ได้โดยไม่ยากนั้น ต้องอยู่บนพื้นฐานของศีลและคุณธรรมหลายประการ เช่น ไม่คบคนพาล คบกลายามิทธิ ยินดีในอุดมคติวัตร ไม่คูคลีลด้วยหมู่คณะ เจริญเมตตาตาวนา มีศาสริสุทธิ์ เป็นต้น (คาถาที่ 2 และ 3) หลักการนี้สดคล้องกันกับที่กล่าวไว้ในพระไตรปิฎกบาลี เช่น เมี่ยยสูตร ในอังควตตรนิกาย กล่าวถึงการเจริญวานะที่จะทำให้ใจกวำติเต่รอบ ต้องอยู่บนพื้นฐานของคุณธรรม เช่น การคบกลายามิทร การมีศีลบริสุทธิ์อันเป็นไปเพื่อสมาธิ เป็นต้น (อง.นว. 23/207/369) ส่วนในคำสอนธรรมบทย พระมงคลเทพมุนีกล่าวไวในทำนองเดียวกันว่า “การเห็นดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ ก็จากบรีสุทธิ์ด้วยกาย วาจา ใจ นั่นแหละ เห็นถูกอันนั้น จนกระทั่งถึงดวงธรรม” (ธร. 280) ¹⁰³ ปัจจุบันเก็บรักษาไว้ที่ St. Petersburg Collection