ข้อความต้นฉบับในหน้า
બૈ
ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวินีฎีกา - หน้าที่ 92
ในอารมณ์เป็นลักษณะ เปรียบเหมือนภิกษุผู้หลุดพ้นแล้วฯ ธรรมที่เป็น
ปฏิปักษ์ต่อโทสะ ชื่อว่าอโทสะ ฯ อโทสะนั้น มีความไม่เกรี้ยวกราด
เป็นลักษณะ เหมือนมิตรผู้อนุกูลฯ ความเป็นกลางในธรรมนั้น ๆ ชื่อว่า
ตัตรมัชฌัตตตา ฯ ตัตรมัชฌัตตตานั้น มีความเพ่งดูจิตและเจตสิกเป็น
ลักษณะ เปรียบเหมือนนายสารถีคอยดูม้าตัวที่วิ่งไปสม่ำเสมอฉะนั้น ๆ
ความสงบกายและจิตเป็นลักษณะ ฯ ความเบากาย ชื่อว่าจิตตปัสสัทธิ ฯ
ก็กายปัสสัทธิและจิตตปัสสัทธิทั้ง ๒ นี้ ความเบากาย ชื่อว่ากายลหุตา ฯ
ความเบาจิต ก็อย่างนั้น ๆ ความเบากายและความเบสจิตนั้น มีการทำ
ความหนักกายและจิตให้สงบเป็นลักษณะ ฯ ความอ่อนสลวยแห่งกาย
ชื่อกายมุทุตา ฯ จิตตมุทุตาก็อย่างนั้น ๆ กายมุทุตาและจิตตมุทุตานั้น
มีการทำความแข็งกระด้างแห่งกายและจิตให้ระงับเป็นลักษณะ ฯ
ๆ
ความสำเร็จประโยชน์ในการงาน ชื่อว่ากัมมัญญะฯ ภาวะแห่ง
กัมมัญญะนั้น ชื่อว่ากัมมัญญตาฯ ความที่กายสำเร็จประโยชน์ในการงาน
ชื่อว่ากายกัมมัญญตา ฯ จิตตกัมมัญญตาก็อย่างนั้น ๆ กายกัมมัญญตาและ
จิตตกัมมัญญตานั้น มีการระงับความที่กายและจิตไม่ควรแก่การงาน
เป็นลักษณะ ฯ ภาวะแห่งความคล่องแคล่ว ชื่อว่าปาคุญญะ ฯ ปาคุญญะ
นั้นนั่นแล ชื่อว่าปาคุญญตาฯ ความคล่องกาย ชื่อว่าปาคุญญะ ฯ
ความคล่องจิตก็อย่างนั้น ๆ
นั้น ๆ ความคล่องกายและความคล่องจิตนั้น มี
การระงับความคร้านของกายและจิตเป็นลักษณะ ฯ ความที่กายตรง
ชื่อว่ากายุชุกตาฯ ความที่จิตตรงก็อย่างนั้น ๆ อุชุกตาทั้ง ๒ นั้น มีความ
ๆ