อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 124 : หน้า 124/442

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 124 ฐานแห่งสัมปฏิจฉันนจิต ฯ ที่ระหว่างแห่งสัมปฏิฉันนะกัยโวฏฐัพพนะ เป็นฐานแห่งสันตีรณะ ฯ ที่ระหว่างแห่งสันตีรณะกับชวนะ ๑ สันตีรณะ กับภวังค์ ๑ เป็นฐานแห่งโวฏฐัพพนจิต ฯ ที่ระหว่างแห่งโวฏฐัพพนะ กับตทาลัมพนะ ๑ โวฏฐัพพนะกับภวังค์ ๑ โวฏฐัพพนะกับจุติ ๑ มโนทวาราวัชชนะกับตทาลัมพนะ ๑ มโนทวาราวัชชนะกับภวังค์ ๑ มโนทวาราวัชชนะกับจุติ ๑ เป็นฐานแห่งชวนจิตฯ ที่ระหว่างแห่งชวนะ กับภวังค์และชวนะกับจุติ เป็นฐานแห่งตทาลัมพนจิตฯ ที่ระหว่าง แห่งชวนะกับปฏิสนธิ ตทาลัมพนะกับปฏิสนธิ หรือภวังค์กับปฏิสนธิ เป็นฐานแห่งจุติจิต ฯ อธิบายว่า สันตีรณะที่สหรคตด้วยอุเบกขาทั้ง ๒ อย่าง ชื่อว่ามีปฏิสนธิภวังค์และจุติเป็นกิจ เพราะสุขสันตีรณะไม่มี สภาพ คือความเป็นไปด้วยอำนาจปฏิสนธิ ฯ ก็เพราะอธิบายอย่างนี้ ในคัมภีร์ปัฏฐาน พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงยกปฏิจจนัยไว้ในวิภังค์แห่ง บทที่สหรคตด้วยอุเบกขาที่มาแล้วอย่างนี้ว่า ธรรมที่สหรคตด้วยอุเบกขา อาศัยธรรมที่สหรคตด้วยอุเบกขา ย่อมเกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะเหตุเป็น ปัจจัย ดังนี้ ด้วยอำนาจแห่งปวัติกาลและปฏิสนธิกาล อย่างนี้ว่า ขันธ์ ๓ อาศัยขันธ์ ๑ ที่สหรคตด้วยอุเบกขาเป็นอเหตุกะเกิดขึ้น ขันธ์ ๑ อาศัย ขันธ์ ๓ เกิดขึ้น ขันธ์ ๒ อาศัยขันธ์ ๒ เกิดขึ้น ขันธ์ ๓ อาศัย အ ค 0 ขันธ์ ๑ ที่สหรคตด้วยอุเบกขา ในขณะแห่งอเหตุกปฏิสนธิ ฯลฯ ขันธ์ ๒ ดังนี้ ฯ แต่ในวิภังค์แห่งบทที่สหรคตด้วยปีติและสหรคตด้วยสุข พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงยกปฏิจจนัยขึ้นด้วยอำนาจแห่งปวัติกาลเท่านั้น ขันธ์ ๓ อาศัยขันธ์ ๑ ที่สหรคตด้วยปีติเป็นอเหตุกะ ฯลฯ ขันธ์