อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 302 : หน้า 302/442

အ ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 302 คือในท้องของมารดา ฯ คัพภเสยยกะเหล่านั้นนั่นแล ชื่อว่าสัตว์ เพราะ เป็นผู้ข้องในอารมณ์มีรูปเป็นต้น เพราะเหตุนั้น จึงชื่อว่าคัพ ชื่อว่าคัพภเสยยก- สัตว์ฯ ทสกะทั้ง ๓ ที่เรียกกันว่า กลดรูป ประมวลแล้วใสแจ๋ว ประ มาณเท่าหยาดน้ำมันงาที่ไหลออกแล้ว เหลือติดปลายขนแกะเส้นหนึ่ง ซึ่งจิ้มลงไปในน้ำมันงาที่ใสแล้วยกขึ้น ย่อมปรากฏแก่สัตว์พวกอัณฑชะ และชลาพุชะ อย่างนี้ ฯ ในบางคราวก็ไม่มีกลลรูปด้วยอำนาจแห่งพวก สัตว์ไม่มีภาวรูปฯ บทว่า ตโต ปร์ คือ ต่อจากปฏิสนธิ ฯ บทว่า ปวตฺติกาเล ความว่า เพียงในสัปดาห์ที่ ๒ หรือตามมติของพระฎีกา จารย์ ในสัปดาห์ที่ ๑๑ ฯ บทว่า กเมน ความว่า ตามลำดับอย่างนี้ คือ ล่วงไปได้ ๗ วัน นับแต่วันจักขุทสกะปรากฏ โสตทสกะปรากฎ ล่วงไปได้ ๓ วันนับแต่ วันที่โสตทสกะปรากฏนั้น ฆานทสึกะปรากฏ ล่วงไปได้ ๗ วันนับแต่วัน ฆานทสกะปรากฏนั้น ชิวหาทสกะปรากฏขึ้น ๆ จริงอยู่ แม้ในอรรถกถา พระอรรถกถาจารย์ก็ได้แสดงเนื้อความนี้ไว้เหมือนกัน ฯ บทว่า ฐิติกาล ความว่า ตลอดเวลาที่ปฏิสนธิจิตตั้งอยู่ ๆ ๆ จริงอยู่ ความสืบต่อของรูปกลาป เกิดพร้อมกับปฏิสนธิจิต ย่อมยัง อุตุชรูปให้เกิดขึ้นโดยลำดับเป็นต้นอย่างนี้ คือ ถึงฐานแห่งฤดูแล้วยัง สุทธัฏฐกรูปให้เกิดในฐิติขณะแห่งปฏิสนธิจิตนั้น และที่เกิดแล้วใน ฐิติขณะถึงฐานแห่งฤดูแล้ว ย่อมยังสุทธิฏฐกรูปให้เกิด ในภังคขณะแห่ง ปฏิสนธิจิตนั้นฯ คำว่า โอชาผรณมุปาทาย ความว่า จำเดิมแต่เวลาที่โอชะจาก