อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา : หน้า 439/442

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 439 พรรณนาความคาถาท้ายปกรณ์ - ประกอบความว่า ปกรณ์ที่อันอุบาสกชื่อว่านัมพะ คือผู้มีนาม ว่านัมพะ ผู้มีการเกิดคืออุบัติ ในตระกูลไพศาล งดงามด้วยจารีต คือ มารยาทประจำตระกูบ ผู้มีบ่อเกิดแห่งคุณมีทานศีลเป็นต้นเจริญรุ่งเรือง และบริสุทธิ์ด้วยศรัทธา ที่มีกรรมเป็นต้นเป็นวิสัย ปรารถนาความเอ็นดู แก่คนอื่น คือความอนุเคราะห์ผู้อื่น ซึ่งมีการหยั่งลงได้โดยง่าย และ ฉลาดเฉียบแหลมแก่กล้าในพระศาสนาเป็นลักษณะ ต้องประสงค์ คือ อ้อนวอนขอร้อง จบลงเรียบร้อยแล้วด้วย ๔ ปริเฉท เพียงเท่านี้ ฯ ด้วยบุญนั้น คือที่ขวนขวายในปกรณ์อันไพบูล ขอเหล่าภิกษุผู้งามด้วย คุณมีศีลเป็นต้น ที่ผ่องแผ้วด้วยปัญญาคือที่บริสุทธิ์ด้วยปัญญาเป็นไปใน อริยมรรค ผู้มีความละอายเพราะคุณคือศีลเป็นต้นนั้นนั่นแล จงสำคัญวิหาร ชื่อว่ามูลโสมอันเป็นที่อยู่ของท่านผู้มีบุญ เป็นสถานที่มีชื่อเสียงโด่งดัง คือ ที่ขึ้นชื่อลือนามที่สุด จนสิ้นสุดยุคคือพระศาสนา เพื่อประโยชน์ที่เป็น มงคล กล่าวคือความเกิดขึ้นแห่งบุญสมบัติ ฯ อธิบายว่า พวกภิกษุผู้อยู่ ในมูลโสมวิหารนั้น จงเป็นผู้เช่นนี้เถิด ฯ ฎีกาแห่งอภิธัมมัตถสังคหะ ชื่อว่าอภิธัมมัตถวิภาวินี นี้ จบแล้ว ฯ ๆ