อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา : หน้า 206/442

॥ ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 206 รัศมีแห่งสรีระเป็นกลุ่มก้อน ไม่เคลื่อนที่ ท่านเรียกว่า "สุภา" (คือ มีรัศมีมีสวยงาม) ฯ พวกพรหมที่ชื่อว่าปริตตสุภา เพราะอรรถว่า มีสุภา (รัศมี) นั้นน้อยกว่าพวกพรหมชั้นสูงขึ้นไป ฯ ที่ชื่ออัปปมาณสุภา เพราะอรรถว่า พรหมเหล่านั้นมีรัศมีสวยงามประมาณไม่ได้ (คือมีรัศมี สวยงามมาก) ฯ ที่ชื่อว่าสุภกิณณา เพราะอรรถว่า พรหมเหล่านั้น เกลื่อนกล่นคลุกเคล้า ด้วยรัศมีที่สวยงาม กล่าวคือความผุดขึ้นแห่ง แสงสว่างทั่วไป (รัศมีที่สว่างทั่วไป) ฯ ก็พระอาจารย์เมื่อจะกล่าว ว่า "สุภากิณณา" ดังนี้ แต่เพราะรัสสะ ภา ศัพท์ให้สั้นเข้า และแปลง ณ อักษรอันมีในที่สุดให้เป็น ห อักษร จึงกล่าวได้ว่า "สุภกิณหา" ดังนี้ ฯ พรหมทั้งหลายแม้เหล่านั้น สถิตอยู่ในชั้นเดียวกันที่รุ่งเรือง ด้วยรัศมีแห่งรัตนะที่ประณีตกว่ากัน ฯ ที่ชื่อว่าเวหัปผลา เพราะอรรถ ว่า พรหมเหล่านั้นมีผลอย่างไพบูลย์ ซึ่งเกิดขึ้นด้วยอำนาจของฌาน ฯ ที่ชื่อว่าอสัญญา (คือพรหมที่ไม่มีสัญญา) เพราะอรรถว่า สัญญา และอรูปขันธ์ที่เหลือทั้งหลาย ที่ท่านกล่าวไว้ โดยมีสัญญานั้นเป็นประ મૈં ธาน ไม่มีแก่พรหมเหล่านั้น เพราะพรหมเหล่านั้นเป็นเพียงความสืบ ต่อแห่งรูปที่เกิดขึ้นด้วยภาวนา อันเป็นเครื่องสำรอกสัญญาฯ พวก สัตว์ผู้ไม่มีสัญญาเหล่านั้นนั่นแล เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่าอสัญญาสัตว์ฯ พรหมทั้งหลายแม้เหล่านั้น สถิตอยู่ในชั้นเดียวกัน ที่รุ่งเรืองด้วยรัศมี แห่งรัตนะที่ประณีตกว่ากัน (สุกใสกว่ากัน) ฯ [อธิบายสุทธาวาส ๕ ชั้น] ภูมิที่ชื่อว่าสุทธาวาส เพราะอรรถว่า เป็นที่อยู่แห่งพระอนาคามี