อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวินีฎีกา : หน้า 148/442

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวินีฎีกา - หน้าที่ 148 ก็แลในวิถีสังคหะนี้ กิริยาชวนะและอัปปนาชวนะ ย่อมไม่ได้แก่ บุคคลผู้มีเหตุ ๒ และผู้ไม่มีเหตุฯ อนึ่ง วิบากที่ประกอบด้วยญาณ ย่อมได้ในสุคติภูมิเช่นกันฯ ก็แลมหาวิบากที่เป็นญาณวิทยุต ย่อม ไม่ได้ในทุคติภูมิ ฯ ก็บรรดาติเหตุกสัตว์ กุศลชวนและอกุศลชวนะ ย่อมมีไม่ได้แก่พระขีณาสพทั้งหลาย ฯ อนึ่ง กริยาชวนะ ย่อมมีไม่ได้ แก่พระเสขบุคคลและปุถุชน ฯ และวิจิกิจฉาชวนะที่ประกอบด้วยทิฏฐิ ย่อมมีไม่ได้แก่พระเสขะทั้งหลาย ฯ ก็และปฏิฆชวนะ ย่อมมีไม่ได้แก่ บุคคลผู้เป็นอนาคามี ฯ โลกุตตรชวนะ ย่อมเกิดขึ้นแก่พระอริยบุคคล เท่านั้น ตามสมควรแก่ตน ฯ બૈ [สังคหคาถา] บัณฑิตแสดงวิถีจิตของพระอเสขะไว้ ๔๔ ของพระเสขะ ๕๖ ของบุคคลที่เหลือ ๕๔ ตามสมควรแก่การสมภพ ฯ นี้เป็นความต่างแห่งบุคคลในวิถีสังคหะนี้ ฯ ก็วิถีจิตแม้ทั้งหมดนี้ ย่อมได้ในกามาวจรภูมิตามสมควร เว้น ปฏิฆชวนะและตทาลัมพนะเสีย ย่อมได้ในรูปาวจรภูมิ ฯ และเว้น ปฐมมรรค รูปาวจรชวนะ หสิตุปบาทจิต และอรูปวจร ข้างท้าย เสียแล้ว ย่อมมีได้ในอรูปาวจรภูมิ ฯ อนึ่ง วิถีจิตที่เป็นไปในทวาร นั้น ๆ ย่อมมีไม่ได้แก่บุคคลผู้เว้นจากประสาทนั้น ๆ แม้ในทั้งปวง ฯ แต่สำหรับพวกอสัญญีสัตว์ ไม่มีความเป็นไปแห่งจิตเลยแม้โดยประการ ทุกอย่าง ฉะนี้แล ฯ