ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวินีฎีกา - หน้าที่ 147
ไป ๒ ครั้ง หรือเพียง 5 ครั้ง ฯ แต่ในเวลาเป็นไปอ่อน ในเวลา
ใกล้จะตายเป็นต้น เกิด ๕ ครั้งเท่านั้น ฯ
ครั้งเท่านั้น ๆ แต่อาจารย์ทั้งหลายกล่าวว่า
ปัจจเวกขณจิตของพระผู้มีพระภาคเจ้า มี ๔ หรือ ๕ ในเวลาเป็นไป
รวดเร็ว ในกาลทำยมกปาฏิหาริย์เป็นต้น ดังนี้บ้าง ฯ แต่สำหรับ
บุคคลผู้เริ่มแรก มหัคคตชวนะ และอภิญญาชวนะ ในปฐมอัปปนา
แล่นไปคราวเดียวเท่านั้น แม้ในกาลทุกเมื่อ ฯ ต่อจากนั้นก็เป็น
ภวังคบาต (จิตตกภวังค์) ส่วนมักคุปบาท (การเกิดมรรค) ทั้ง 4
มีในขณะจิตเดียว ฯ ต่อจากนั้น ผลจิต ๒-๓ เกิดขึ้นตามสมควร ฯ
ต่อจากนั้นไปก็เป็นภวังคบาต (จิตตกภวังค์) ฯ ก็ในกาลเป็นส่วน
เบื้องต้นแห่งนิโรธสมาบัติ อรูปวจรชวนะที่ 4 แล่นไป ๒ ครั้ง ๆ
ต่อจากนั้นก็ถูกต้องนิโรธ ฯ แต่ในเวลาออก เมื่ออนาคามิผลหรือ
อรหัตตผลเกิดขึ้นคราวเดียวตามสมาควร แล้วดับไป ก็เป็นภวังคบาต
(จิตตกภวังค์) เลยฯ บัณฑิตพึงทราบว่า เพราะกระทำคำว่า
แต่ในสมาบัติวิถี ในที่ทั้งหมด ไม่มีวิถีนิยมดุจกระแสภวังค์ จึงได้ชวนะ
แม้เป็นอันมากฯ
બૈ
[สังคหคาถา]
กามาวจรชวนะ บัณฑิตกล่าวไว้ ๒ ครั้ง
มรรคชวนะ และอภิญญาชวนะกล่าวไว้
ครั้งเดียว แต่ท่านได้ชวนะที่เหลือแม้เป็น
อันมาก ฯ
นี้เป็นชวนนิยมในวิถีสังคหะนี้ ฯ