อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - การพิจารณาอายุของพรหมและเทวดา : หน้า 192/442

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 192 พรหมชั้นสุทัสสี, ๑๖,๐๐๐ กัลป์ เป็นประมาณแห่งอายุของพวกพรหม ชั้นอกนิฏฐาฯ วิบากแห่งอรูปฌานมีอรูปฌานที่ ๑ เป็นต้น ย่อมเป็นไปในภูมิ แห่งอรูปฌานมีอรูปฌานที่ ๑ เป็นต้น ด้วยอำนาจแห่งปฏิสนธิ ภวังค์ และจุติ ตามลำดับ ฯ ปฏิสนธิทั้ง ๔ นี้ ชื่อว่าอรูปปฏิสนธิฯ [กำหนดอายุของเหล่าเทวดาชั้นอรูปฌาน ๔] บรรดาอรูปฌาน ๔ เหล่านั้น สองหมื่นกัลป์ เป็นประมาณแห่งอายุ ของเหล่าเทวดา ผู้เข้าถึงชั้นอากาสานัญจาตนะ, สี่หมื่นกัลป์ เป็นประ มาณแห่งอายุของพวกเทวดา ผู้เข้าถึงวิญญาณัญจายตนะ, หากหมื่น กัลป์ เป็นประมาณแห่งอายุของเหล่าเทวดา ผู้เข้าถึงชัน เนวสัญญานาสัญญายตนะ ฯ [สังคหคาถา] ปฏิสนธิ ภวังค์ และจุติจิต เป็นอย่างเดียว กันนั่นเอง และมีอารมณ์อย่างเดียวกัน ในชาติหนึ่ง เหมือนอย่างนั้นนั่นแล นี้เป็นหมวด ๔ แห่งปฏิสนธิในอธิการนี้ ฯ [อธิบายกรรม ๑๒ อย่าง ન ชื่อว่ากรรม มี 4 อย่าง ด้วยอำนาจแห่งกิจ (คือให้ผลตามกิจ) คือชนกกรรม กรรมที่ให้เกิด ๑ อุปัตถัมภกกรรม กรรมที่ สนับสนุน ๑ อุปปีฬกกรรม กรรมที่เบียดเบียน ๑ อุปฆาตกรรม