อภิธัมมัตถสังคหบาลี: ตติยฌาน และจตุตถฌาน อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา หน้า 110
หน้าที่ 110 / 442

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงการศึกษาจิตและเวทนาในอภิธัมมัตถสังคหะ โดยแยกประเภทของจิตได้เป็น 6 แบบ และเวทนาที่มีอยู่ 3 แบบ คือ สุข ทุกข์ และอุเบกขา ซึ่งมีการระบุจำนวนจิตที่สอดคล้องกับประเภทต่างๆ ของเวทนา และอธิบายถึงเหตุและเรื่องราวที่มีผลต่อจิตโดยแบ่งออกเป็นอเหตุกจิตและสเหตุกจิต รวมถึงจิตที่มีเหตุ 1 ถึง 3 ประเภท ซึ่งทั้งหมดช่วยให้เข้าใจถึงความซับซ้อนของจิตและสามารถนำไปใช้ในการพัฒนาความเข้าใจด้านจิตวิญญาณและการปฏิบัติสมาธิหรือการเจริญสติได้อย่างมีประสิทธิภาพ บทนี้เป็นการศึกษาที่เป็นประโยชน์สำหรับผู้ที่มีความสนใจในการศึกษาวิเคราะห์จิตวิญญาณในทางพระพุทธศาสนา.

หัวข้อประเด็น

-การศึกษาอภิธัมมัตถสังคหะ
-ประเภทจิต
-เวทนาที่มีอยู่
-การพัฒนาจิต
-สติและสมาธิ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 110 ตติยฌาน และจตุตถฌาน ๔๔ รวมเป็น ๖๒ อย่าง ๆ ก็จิตที่สหรคต ด้วยโทมนัส ได้แก่ปฏิฆจิต ๒ เท่านั้น ฯ จิตที่เหลือแม้ทั้งห สหรคตด้วยอุเบกขาอย่างเดียว ฉะนี้แล ฯ [สังคหคาถา] เวทนาสังคหะนั้น เวทนามี ๓ คือ สุข ทุกข์ และอุเบกขา โดยประเภทมี ๕ คือ (เพิ่ม) โสมนัสโทมนัส ฯ ในเวทนาเหล่านี้ สุขและทุกข์ตั้งอยู่ในจิตดวงเดียว โทมนัสตั้ง อยู่ในจิต ๒ โสมนัสตั้งอยู่ในจิต ๖๒ อุเบกขา เวทนา นอกนี้ตั้งอยู่ในจิต ๕๕ ฯ ๆ ๕๕ ชื่อว่าเหตุ ในเหตุสังคหะ มี 5 อย่าง คือ โลภะ ๑ โทสะ ๑ โมหะ ๑ อโลภะ ๑ อโทสะ ๑ อโมหะ ๑ ฯ บรรดาเหตุเหล่านั้น จิต ๑๘ ด้วยอำนาจปัญจทวาราวัชชนจิต (๑) ทวิปัญจวิญญาณ (๑๐) สัมปฏิจ ฉันนจิต (๒) สันตีรณจิต (๓) โวฏฐัพพนจิต (๑) และหสนจิต (๑) ชื่อว่าอเหตุกจิต (จิตไม่มีเหตุ) ฯ จิตที่เหลือแม้ทั้งหมด ๒๑ ชื่อว่า สเหตุกจิตทั้งนั้น (จิตมีเหตุ) ฯ บรรดาสเหตุกจิตเหล่านั้น โมมูหจิต ๒ ชื่อว่าเอกาเหตุกจิต (จิตมีเหตุเดียว) ฯ จิต ๒๒ คือ อกุศลจิตที่เหลือ ๑๐ และกามาวจร โสภณจิตที่เป็นญาณวิปยุต ๑๒ ชื่อว่าทุเหตุกจิต (จิตมีเหตุ ๒ )ฯ จิต ๔๓ คือ กามาวจรโสภณจิต เป็นญาณสัมปยุต ๑๒ และมหัคคตและโลกุตตรจิต ๓๕ ชื่อว่าติเหตุกจิต (จิตมีเหตุ ๓ ) ကေ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More