อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา หน้า 441
หน้าที่ 441 / 442

สรุปเนื้อหา

ข้อความนี้นำเสนอในเชิงลึกเกี่ยวกับญาณปรีชาของพระสารีบุตรและบทบาทในการสอนศาสนาอย่างเข้มข้น โดยมีการอธิบายถึงความสำคัญของการพรั่งพร้อมในทางธรรมและความผูกพันกับพระศาสนา ข้อความนี้แสดงให้เห็นถึงความตั้งใจในการมุ่งสู่พระนิพพาน และการสักการะในพระบริสุทธิ์ รวมถึงอานุภาพของความพากเพียรที่ทำให้เกิดความเข้าใจในหลักธรรมของพระศาสนาในที่สุด.

หัวข้อประเด็น

-ญาณปรีชา
-พระสารีบุตร
-พระนิพพาน
-ความพากเพียร
-ศาสนาทายาท

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 441 แห่งญาณปรีชาของท่าน ในพระศาสนานี้ และยังสาธุชนให้ยินดีด้วยการแสดง อรรถสาระที่ไพเราะ ๆ ข้าพเจ้าใดอาศัย ความเอ็นดูของพระเถระ ชื่อสารีบุตร องค์นั้น ผู้เป็นบ่อเกิดแห่งคุณที่เป็น สาระมั่นคงหนักแน่น ได้ความเฉียบ แหลม มีคัมภีร์มากหลาย เป็นวิสัย ของวิภพ (สมบัติ) คือญาณปรีชาส่วนนี้ (ของข้าพเจ้านั้น) จงเป็นเหตุสำคัญ ประการ ๑ แห่งวิภพ (คือพระนิพพาน) แก่ท่านพระสารีบุตรเถระองค์นั้นด้วย เถิด ฯ ด้วยอานุภาพแห่งความพากเพียร อันบริสุทธิ์นี้ ข้าพเจ้านั้นจักได้เป็นศาสน- ทายาทของพระศาสดา ทรงพระนามว่า เมตเตยยะ โดยแน่นอน จึงพบเห็น พึงได้สักการะพระศาสนาของพระศาสดา พระองค์นั้น ซึ่งรุ่งเรืองอยู่ในเวลานั้น และพึงได้เห็น จึงได้สักการะท่าน สารีบุตรเถระครูของข้าพเจ้า ผู้มีมานัส บริสุทธิ์อีกด้วย ฯ ฏีกานี้สำเร็จแล้ว โดย ๒๔ วัน ฉันใด ขอความดำริที่ดีงาม
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More