อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา : หน้า 400/442

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 400 วิโมกข์ ๑ อัปปณิหิตวิโมกข์ ๑ ฯ และพึงทราบวิโมกขมุข ๓ คือ สุญญตานุปัสสนา การพิจารณาเห็นโดยเป็นของว่างเปล่า ๑ อนิมิตตา นุปัสสนา การพิจารณาเห็นโดยไม่มีเครื่องหมาย ๑ อัปปณิหิตานุปัสสนา การพิจารณาเห็นโดยไม่มีที่ตั้งลง ๑ ฯ [ประเภทแห่งวิสุทธิ] พึงทราบอย่างไร ? พึงทราบอย่างนี้ คือ ปาริสุทธิศีล ๔ คือ ปาฏิโมกข์สังวรศีล ๑ อินทรียสังวรศีล ๑ อาชีวปาริสุทธิศีล ปัจจัยสันนิสสนิตศีล ๑ ชื่อว่าสีลวิสุทธิ ฯ 0 สมาธิแม้มี ๒ อย่าง คือ อุปจารสมาธิ ๑ อัปปนาสมาธิ ๑ ชื่อว่า จิตตวิสุทธิ ฯ การกำหนดนามรูปด้วยอำนาจลักษณะ กิจ ปัจจุปัฏฐาน และ ปทัสถาน ชื่อว่าทิฏฐิวิสุทธิ ฯ และการกำหนดปัจจัยแห่งนามรูปเหล่านั้น นั่นแล ชื่อว่ากังขาวิตรณวิสุทธิ ฯ ก็ต่อจากนั้นไป การกำหนดลักษณะ แห่งมรรค ด้วยอำนาจกำหนดจับอันตราย คือวิปัสสนูปกิเลสมีโอกาส เป็นต้น คือ โอภาส ๑ ปีติ ปัสสัทธิ ๑ อธิโมกข์ ๑ ด ปัคคหะ ๑ สุข ๑ ญาณ ๑ อุปัฏฐาน อุเบกขา ๑ นิกันติ ๑ ของพระโยคาวจรผู้ปรารภนัยมีขันธ์เป็นต้น ในสังขารที่มีใน ๓ , ภูมิ พร้อมทั้งปัจจัย มีความแตกต่างกันโดยความต่างแห่งกาลมีอดีตกาล เป็นต้น ที่ตนกำหนดแล้วอย่างนั้น ย่นย่อเข้าด้วยอำนาจหมวดแล้ว