อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้า 411 : หน้า 411/442

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 411 วิปุพพกะ ๆ ซากศพที่ขาดกลางเป็น ๒ ท่อน ชื่อว่าวิจฉัททกะ ฯ ซากศพที่สุนัขบ้านและสุนัขจิ้งจอกเป็นต้นกัดกิน โดยอาการต่าง ๆ ชื่อว่าวิกขายิตกะ ฯ ซากศพที่สุนัขบ้านและสุนัขจิ้งจอกเป็นต้นกัดขาด โดยอาการต่าง ๆ กระจัดกระจายไปในที่นั้น ๆ ชื่อว่าวิกขิตตกะ ฯ ซากศพที่ถูกเขาเอาศัลตราสับฟันโดยอาการเป็นริ้วรอย มีรูปกากบาท เป็นต้น ทิ้งเรี่ยรายไปเป็นอย่างๆ ชื่อว่าหาวิกขิตตกะ ๆ ซากศพ ที่มีโลหิตไหลออก ชื่อว่าโลหิตกะ ๆ ซากศพที่มีหมู่หนอนคลดาคล่ำ ชื่อว่าปุฬวกะ ฯ โดยที่สุด แม้กระดูกท่อนเดียว ก็ชื่อว่าอัฏฐิกะ [อธิบายอนุสสจิ ๑๐] ન การระลึกเนือง ๆ เสมอ ชื่อว่าอนุสสติ ฯ อนุสสติที่มีพระพุทธคุณ มีความเป็นพระอรหันต์เป็นต้นเป็นอารมณ์ ชื่อว่าพุทธานุสสติ ฯ อนุส ઘ્ન สติที่มีพระธรรมคุณมีความเป็นธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสดีแล้วเป็น ต้นเป็นอารมณ์ ชื่อว่าธัมมานุสสติ ฯ อนุสสติที่มีสังฆคุณมีความ เป็นผู้ปฏิบัติดีแล้วเป็นต้นเป็นอารมณ์ ชื่อว่าสังฆานุสสติ ฯ การระลึก ถึงคุณศีลของตนที่บริสุทธิ์ดี โดยความเป็นศีลไม่ขาดเป็นต้นเนือง ๆ ชื่อว่าสีลานุสสติ ฯ ความระลึกถึงการสละของตนเนือง ๆ ด้วยอำนาจ เป็นผู้มีความตระหนี่ไปปราศ (ด้วยอำนาจความเป็นผู้มีความตระหนี่ อันเป็นมลทินไปปราศแล้ว) ชื่อว่าจาคานุสสติ ฯ การตั้งเทวดาไว้ใน “ที่เป็นพยาน อย่างนี้ว่า พวกเทพประกอบด้วยคุณมีศรัทธาเป็นต้น เหล่าใด ได้ถึงความเป็นเทวดา คุณทั้งหลายเช่นนั้น มีอยู่ในเรา