อภิธัมมัตถสังคหบาลี: อายุมนุษย์และเทวดา : หน้า 210/442

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 210 ยังไม่สินไป ฯ พวกภุมมเทวดา ก็มีกรรมเป็นประมาณเหมือนกัน ฯ [กำหนดอายุมนุษย์และเทวดาเทียบกัน] ความจริง สัตว์บางเหล่า ที่เกิดแล้วแม้ในหมู่ภุมมเทวดา เหล่านั้น ย่อมดำรงอยู่สิ้นกาลเพียง 9 วันเป็นต้นบ้าง บางเหล่าก็ดำรง อยู่ประมาณชั่วกัลป์ ๑ บ้าง ฯ อนึ่ง แม้พวกมนุษย์ก็มีกรรมเป็น ประมาณเหมือนกัน เพราะพวกมนุษย์เหล่านั้น บางคราวมีอายุ อสงไขย ๑ บ้าง บางคราวก็มีอายุ ๑๐ ปีบ้าง ฯ ก็พระพุทธดำรัสนี้ว่า "ผู้ที่เป็นอยู่นานก็อยู่ได้เพียง ๑๐๐ ปี หรือเกินไปบ้างเล็กน้อย แต่ไม่ ถึง ๒๐๐ ปี" ดังนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสหมายเอาหมู่มนุษย์ผู้เกิด อยู่ในกาลทุกวันนี้ ฯ 9 สองบทว่า ทิพฺพานิ ปญฺจวสฺสสตาน ความว่า ๕๐ ปี ของ มนุษย์ เป็นวันหนึ่งของพวกเทวดาฯ เพราะกำหนดเดือนและปีโดย อนุรูปแก่วันนั้น ประมาณ ๕๐๐ ปีทิพย์ เป็นประมาณอายุ (ของ เหล่าเทวดาชั้นจาตุมมหาราชิกา) ฯ สมจริงดังคำที่พระอรรถกถาจารย์ ทั้งหลายกล่าวไว้ว่า "๕๐ ปี ของพวกมนุษย์ เป็นวันหนึ่งใน ชั้นจาตุมมหาราชิกานั้น ๓๐ คืนและวัน เป็น ๑ เดือน ๑๒ เดือนเป็น ๑ ปี ประมาณ ๕๐๐ ปี ทิพย์ โดยปีนั้น บัณฑิตกล่าวว่า เป็นประมาณอายุ (ของเหล่าเทวดาชั้น จาตุมมหาราชิกา)" - ๑. สํ. นิทานวคุต. ๑๖/๒๒๓.