อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา : หน้า 405/442

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 405 นี้เป็นความต่างแห่งสมาบัติ ในอธิการแห่งสมาบัตินี้ และวิปัสสนา- กรรมฐานนัย จบ ฯ [สังคหคาถา] ก็บุคคลผู้ปรารถนาความยินดีรสการปฏิบัติใน พระศาสนา พึงเจริญภาวนา ๒ อย่าง อัน ยอดเยี่ยม ดังพรรณนาฉะนี้ ฯ ન ปริเฉทที่ ๕ ชื่อว่ากัมมัฏฐานสังคหาวิภาค ในปกรณ์ชื่ออภิธัม มัตถสังคหะ จบด้วยประการฉะนี้แล ฯ [คาถาท้ายปกรณ์] ปกรณ์ที่อุบาสกชื่อว่านัมพะ ผู้เกิดในตระกูล ไพศาลงดงามด้วยจารีต (ความประพฤติที่ดี) มีบ่อเกิดแห่งคุณที่เจริญรุ่งเรือง และบริสุทธิ์ด้วย ศรัทธา ปรารถนาความเอ็นดูผู้อื่น ต้องประสงค์ ก็จบลงเรียบร้อยแล้ว ฯ ด้วยบุญอันไพบูลนั้น ขอเหล่าลัชชีภิกษุ ผู้งดงามด้วยคุณที่บริสุทธิ์ ผุดผ่องด้วยปัญญา จงสำคัญมูลโสมวิหาร อันเป็นที่อยู่ของท่านผู้มีบุญ และเป็นสถานที่มี ชื่อเสียงโด่งดัง เพื่อมงคลคือความเกิดบุญสมบัติ จนสิ้นสุดยุค (พระศาสนา) เถิด ฯ ๑. ในโยชนาว่า ตุ ศัพท์ เป็นบทบูรณ์ ปาฐะฉบับพม่าเป็น ตุ มูลโสม ก็มี เป็น ตุมูลโสม ก็มี ฉนับสีหลเป็นต้น ตุมูลโสม ในคำนำปาฐะฉบับสีหลก็กล่าวว่า.....อาจริย อนุรุทธมหาเถรปุงคเวน ทุกข์ชมพูที่เป ตุมูลโสมวิหารมชุฌาวสตา.....ฯ