ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 314
โพชฌงค์ ๗ คือ สติสัมโพชฌงค์ ๑ ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์ ๑
วิริยสัมโพชฌงค์ ๑ ปีติสัมโพชฌงค์ ๑ ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ ๑
สมาธิสัมโพชฌงค์ ๑ อุเปกขาสัมโพชฌงค์ ๑ ฯ
0
องค์มรรค ๘ คือ สัมมาทิฏฐิ ๑ สัมมาสังกัปปะ ๑ สัมมา
0
วาจา ๑ สัมมากัมมันตะ ๑ สัมมาอาชีวะ ๑ สัมมาวายามะ ๑ สัมมา
สติ ๑ สัมมาสมาธิ ๑ ฯ ก็บรรดาธรรมเหล่านี้ สัมมาสติอย่างเดียว
เท่านั้น ท่านเรียกว่า สติปัฏฐาน ๔ ฯ และสัมมาวายามะ (อย่างเดียว
เท่านั้น) ท่านเรียกว่า สัมมัปปธาน ๔ เหมือนกัน ฯ
[สังคหคาถา]
ธรรมเหล่านี้มี ๑๔ อย่างโดยสภาพ คือ ฉัททะ ๑
จิตตะ ๑ อุเบกขา ๑ ศรัทธา ๑ ปัสสัทธิ ๑
ปีติ ๑ สัมมาทิฏฐิ ๑ สัมมาสังกัปปะ ๑ สัมมา-
วายามะ ๑ วิรัติทั้งสาม ๑ สัมมาสติ ๑ สัมมา-
สมาธิ ๑, โดยประเภทแห่งธรรมมี ๓๓ อย่าง
ในโพธิปักขิยสังคหะนั้น มีการสงเคราะห์
(การประมวล) ๓ อย่าง ๆ ธรรม ๔ อย่าง
คือ สัมมาสังกัปปะ ๑ ปัสสัทธิ ๑ ปีติ ๑
0
อุเบกขา ๑ ฉันทะ ๑ จิตตะ ๑ วิรัติทั้งสาม ๑
มีฐานเดียวกัน วิริยะมี 8 ฐาน สติมี ๙ ฐาน
สมาธิมี ๔ ฐาน ปัญญามี ๕ ฐาน ศรัทธามี ๒
ฐาน นี้เป็นวิภาคอันประเสริฐแห่งธรรมสูงสุด