อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา : หน้า 402/442

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 402 ละสมุทยสัจ ทำนิโรธสัจให้แจ้ง หยั่งลงสู่อัปปนาวิถี ด้วยอำนาจการ เจริญมัคคสัจ ฯ ต่อจากนั้นผลจิต ๒-๓ ดวง เป็นไปแล้วก็ดับไป ฯ ต่อจากนั้นก็เป็นภวังคบาต (จิตตกภวังค์) และ ฯ ส่วนปัจจเวกขณ ญาณทั้งหลาย ทั้งหลาย ตัดภวังค์ขาดแล้ว ย่อมเป็นไปอีก ฯ [สังคหคาถา] บัณฑิต (พระอริยบุคคล) ย่อมพิจารณา มรรคผลและนิพพาน กิเลสที่ละได้แล้วและ กิเลสที่ยังเหลือ พิจารณาก็มี ไม่พิจารณา ก็มี ฯ มรรคทั้ง ๔ ที่พระอริยาบุคคลเจริญ ตามลำดับแห่งวิสุทธิ ๖ อย่างนี้ ท่านเรียก ชื่อว่าญาณทัสสนาวิสุทธิ ฯ [ประเภทแห่งวิโมกข์] อนัตตนุปัสสนา (การพิจารณาเห็นว่าไม่ใช่ตน) ที่กล่าว ไว้ในอุเทศนั้น ละอัตตาภินิเวส (ความยึดมั่นว่าเป็นตน) เสียได้ ชื่อว่า สุญญตานุปัสสนา (การพิจารณาเห็นโดยของว่างเปล่า) จัดเป็นวิโมกขมุข (ทางพ้น) ฯ อนิจจานุปัสสนา (การพิจารณาเห็น โดยเป็นของไม่เที่ยง) ละวิปัลลาสนิมิต (เครื่องหมายให้เข้าใจผิด) เสียได้ ชื่อว่าอนิมิตตานุปัสสนา (การพิจารณาเห็นโดยไม่มีเครื่อง ๑. ฉบับพม่าและสีหลเป็น ตโต ปร์ เทว ตี ผลจิตตานี ปวตฺติ ปวตฺตตวา ภวงคปาโตว โหติ ต่อจากนั้นเพราะผลจิต ๒ หรือ ๓ ควงเป็นไป ก็เป็นภวังคบาตเลยฯ